ErgoInEcuador.reismee.nl

wachten, wachten, wachten en schommelen

Net zoals in België is carnaval hier een reden tot feest en vakantie! We keken enorm uit naar het verlengde weekend dat we samen met de familie van Lotte in Ambato zouden doorbrengen. Vrijdag bespraken we nog voor een laatste keer hoelaat we zouden vertrekken zaterdag, tijdens een lekkere zelfbereid maaltijd. Lekker voor ons, de familie leek pasta met heel veel groenten maar niets te vinden, de brownie daarentegen had meer succes.

Zaterdag zaten we met z’n drieën om 6 uur stipt klaar om pas om 8:30 te vertrekken. Op Ecuadorianen hun tijdsbesef kan je niet rekenen. Tijdens de lange autorit maakten we een tussenstop in een plaatselijk restaurantje. Onze eetlust was al snel verdwenen toen we in de etalage een gigantisch karkas van een varken zagen hangen met alles erop en eraan. Het werd nog beter toen het restaurant hun voorraad vlees moest bijvullen en een man met zaag en mes het karkas in stukken begon te snijden. Een beetje entertainment bij het eten, altijd leuk …

We kwamen dus veel later dan verwacht aan bij de familie in Ambato. Zoals het hoort een warm welkom en opnieuw veel eten. Lotte staat ondertussen al bekend als een moeilijke en economische eter (eet weinig). Omdat onze eetlust van die middag nog niet was teruggekeerd en we bedankten voor de soep was dit de grap van het weekend. Ecuadorianen kunnen heel lang blijven lachen met hetzelfde mopje, ondervonden we toen in levende lijve. Zo lachen ze Lotte al meer dan een maand uit met de vraag of er malaria muggen aan zee zijn. Omdat we deze dag niet veel nuttig gedaan hadden, gingen we ons uitleven in the mall, met 10 in een auto gingen we op weg. Toch iets nuttigs aan de dag, Lotte en Sofie deden een koopje! We sloten te avond af met typische Ecuadoraanse muziek in het stadscentrum van een “bekende” groep.

Zaterdagavond hadden ze ons op zijn minst 10x gezegd dat we om 6 uur klaar moesten zijn om te vertrekken naar een carnavalsstoet in de stad. Dit is een heel bekend festival waar mensen uit heel het land en erbuiten naartoe komen. Daarom dat we al vroeg moesten vertrekken om plaats te vinden. Naïef als dat we zijn, stonden we om 6 uur klaar om te vertrekken. Net zoals in België gaat carnaval hier gepaard met heel wat alcohol en enkele aangeschoten familieleden keken verbaasd op toen Lotte om 6 uur de keuken kwam ingewandeld. Zij waren de hele nacht opgebleven en wouden nog gaan douchen en slapen. Uiteindelijk vertrokken we om 9u pas naar de stoet en vonden uiteraard na heel lang zoeken pas plaats.

De stoet kan je het best vergelijken met optochten zoals in Brazilië. Veel gedans en weinig kleren! De praalwagens zijn versierd met bloemen en fruit, vanboven staat altijd een carnavalskoningin. Jammer genoeg voor ons waren er geen koningen te bespeuren.

We hoopten namiddag nog iets leuks te doen in Amabato. Helaas gingen de ouders slapen en zaten wij opnieuw te wachten. In geen al te goede moed besloten we het heft in eigen handen te nemen en Ambato te verkennen. Ons humeur werd er niet beter om toen we letterlijk op elke hoek van de straat bespoten werden met schuim. De 1ste keren negeerden we het met een zucht, de keren erna kwam er heel wat gevloek aan te pas. Moesten we niet sneller een restaurantje gevonden hebben, hadden er misschien zelfs traantjes kunnen vloeien. Gelukkig werden we net op tijd binnen gelokt door een net iets te opdringerige ober. Daar geraakten we van ons slecht humeur af door middel van een paar pintjes en een kaartspel.

Geleerd uit onze fouten, besloten om die avond heel duidelijk af te spreken om hoe laat we de volgende dag zouden vertrekken naar Banos (het paradijs voor iedereen die van extreme sporten houdt). Met behulp van Ramiro (vriendje van Gabriëla, dankzij Sofie haar tact wist heel de familie dit na het weekend) en zijn perfecte Engels, en ook een beetje schuldgevoel van de ouders van Lotte, maakten we de afspraak om om 8 uur te vertrekken. Verbazingwekkend genoeg vertrokken we die ochtend slechts met een half uur vertraging naar Baños. Nieuw record!

Het dagje Baños maakte gelukkig een groot deel van het over het algemeen saaie weekend goed. Waarschijnlijk heeft iedereen de foto’s al gezien ;) De dag begon rustig op de schommel en eindigde met van een brug af te springen (Gelukkig met koord)! De adrenaline werd weggegeten met een stukje rietsuiker.

Dinsdag vertrokken we zoals we dachten terug veel later als gepland. Na een lange rit hebben we een tussenstop gemaakt in Otovalo en daar enkele souvenirtjes gekocht.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!