Onze tweede week in Centro Infantil zit er al op, over het algemeen ging er het hetzelfde aan toe als vorige week. Vooral de klusjesman helpt ons met ons Spaans waarschijnlijk om niet voor de vijfde keer dezelfde ramen schoon te moeten vegen. De leerkrachten zijn heel geïnteresseerd in België, vooral de prijzen van parfum (de mama van Sofie heeft al heel wat bestellingen door gekregen).

Dinsdag was de juffrouw van de tweede kleuterklas ziek, hierdoor moesten we onverwachts deze klas overnemen. Het was misschien eventjes een warboel maar na “enkele minuten” lukte het ons om de kinderen “braaf” aan het werk te krijgen. Wat niet simpel is als je niet kan dreigen zoals de juffrouwen doen (ik ga uw mama bellen he …. ).

Na een heerlijke maaltijd, zijnde een lekker kom soep met als extraatje een knapperige kippenpoot (niet al te smakelijk om te zien als je zelf aan het eten bent), bracht Ramiro ons een bezoekje. Het was geen leuk gesprek: het kwam erop neer dat we meer tijd apart moesten doorbrengen. Eventjes vreesden we dat ons weekendje Quito in het water zou vallen, maar met ons beste Spaans hebben we het toch gefixt gekregen. JOEPIE ! Daarnaast bracht hij ons het goede nieuws dat we geen pannenkoeken meer moesten bakken! Helaas, verwachtte hij nu de vogeltjesdans van ons (grootste nachtmerrie voor Lotte).

In de Spaanse les hielp Pablo ons met een presentatie voor de juffrouwen voor te bereiden. We hoopten vrijdag een moment te vinden waarop we de drie leerkrachten alleen konden spreken om de bedoeling van onze stage toe te lichten. Dat liep even anders dan verwacht … Alle kinderen werden in een klas aan het werk gezet en wij mochten voor heel deze klas (40 kinderen) onze presentatie doen. Natuurlijk was er veel lawaai maar gelukkig hadden de juffrouwen het perfecte chantagemiddel: bonbons. Desondanks was de presentatie heel erg nuttig, nu weten de leerkrachten wat ergotherapie is en wat wij doen.

We denken dat onze trainer ons beu gezien is. Deze week had hij vele verrassingen voor ons in petto. Zo konden we elke dag wel iets nieuws uitproberen: taekwondo, boksen en turnen. Dit zorgde voor lachwekkende momenten voor zowel onszelf als voor omstaanders (en voor Kim voor een blauwe teen). Helaas kent onze trainer het OF – OF principe niet zo goed, soms waren we in totaal meer dan twee uur aan het sporten. Als we hem zouden laten doen deden we EN cardio EN kracht EN nog een uur een andere sport per dag. We zijn benieuwd wat het volgende week zal worden.

Hasta la proxima!