Deze week kwamen we tot het besef dat we hier nog maar één maand hebben op het schooltje, dit veroorzaakte lichte paniek want er is nog zo veel dat we hier willen doen! We begonnen met het duurzame spelmateriaal beter uit te werken, omdat we graag iets willen achterlaten wanneer we vertrekken. Daarom zetten we onze excursie naar de goedkoopste schrijnwerker verder, na hééél veel uitleggen en uitbeelden, begrepen ze eindelijk wat we wouden. We hebben nu 5 spelletjes besteld, waaronder een evenwichtsbalk, houten blokken etc. We houden ons hart vast voor het resultaat ?. Ook hadden we een leuk ideetje om voor elk kind een plankje met krijtverf op te maken, maar krijt blijkt hier uit de prehistorie te komen. De juffen appreciëren hun smartbord veel meer.
Dan hebben we ook een paar dingen zelf in elkaar geknutseld, bijvoorbeeld een beetje reclame voor de PXL. Samen met de kindjes maakten we in het groot de letters van PXL die zij dan mochten inkleuren op verschillende manieren. Memory kennen ze hier totaal niet, dus besloten we hier verandering in te brengen. We maakten allemaal verschillende papiertjes in ijsjesvorm, met een stokje eraan en dan moesten zij de paartjes zoeken. Dit zorgde voor veel lekkerbekjes op de schoolbanken. Na dit spelletje kon Kim het niet langer weerstaan dus moesten we wel een ijsje gaan eten ?.
Het laatste, en misschien wel leukste spelmateriaal wat we deze week gemaakt hebben zijn de rijst/maïszakjes. Na een middag op sokken- en rijstjacht te zijn gegaan, konden de kindjes hiermee aan de slag. Allen het voelen van het materiaal vonden ze al superfascinerend, daarna mochten ze zelf hun sokje vullen en tekenden wij er een gezichtje op. Nog nooit waren de kinderen zo lang stil en geconcentreerd aan het werk.

Na deze productieve week beloonden we onszelf met een weekendje braden op het strand in Atacames. Kort samengevat: kokosnoten, cocktails, leuke strandbarretjes, kaartspelletjes en heel veel zonnecréme. Helaas niet genoeg, Kim en Lotte waren de “camarones” (scampi’s). Het was een super weekend, we werden als reinas ontvangen bij de tante van Sofie en zoals de echte toeristen deden we ook een toertje op de banaan (tot grote spijt van July, die veel te veel water binnenkreeg). Kim en Lotte genoten vanuit een parasail van een mooi uitzicht over de streek. Maar goed dat we zo goed gechilled hadden tijdens het weekend, want de terugrit was een heel avontuur. Om jullie een beeld van de ernst van de situatie te geven: Lotte begon griezelverhalen tegen Kim te vertellen, zij kon hier niet mee lachen. Wat was er nu gebeurd, wel, we zaten met 9 in een minibusje dat al wat jaren op zijn teller had, de heenrit was geen probleem want dat was bergaf. De terugrit was een ander verhaal, hier werd het letterlijk heet onder de poep van Arturo, Sofie haar papa en tevens de bestuurder. De motor was aan het oververhitten, geen probleem zou je denken, behalve dan dat we in the middle of nowhere zaten. We waren al zeker 40 km aan het rijden zonder een huis tegen te komen. Met veel geluk kwamen we, na enkele kilometers tegen 10km/u te rijden, eindelijk een huisje tegen (een beetje louche, geen ramen en veel prikkeldraad). Na ettelijke liters water over de motor was ons probleem ‘opgelost’, maar goed want het was al aan het schemeren en de mist kwam op. Perfect horrorscene dus.
Eind goed al goed maar toch niet zo goed voor Sofie en Kim die nog een week rondliepen met vettig haar. Dank aan de vaseline die de vlechtjesdames rijkelijk over hun haar smeerden. Gelukkig bood internet na talrijke keren wassen met shampoo de oplossing: BLOEM! Problem solved.

Ons voornemen voor deze week: GONG café bezoeken. Al zeker 10 mensen hebben ons gezegd dat dit de moeite is, de doorslag kwam echter dit weekend van een Zwitser in Atacames die ons dit café aanraadde. Het lot probeert ons iets duidelijk te maken ?

Toedels xxx